(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...Uzun süredir çalıştığı masanın üzerinde bir çuval gibi hissetmeye başlamıştı. Yaşamının tüm yorgunluğunu üzerinde hissediyor yine de çalışmasını yarıda bırakmaya gönlü elvermiyordu. Bugünlere gelebilmek için ne çok çaba sarf etmişti. Tıpkı kullandığı masa gibi rengi, zamanın tüm çabalarına rağmen solmadan devam ediyordu.
Not defterinin kağıtlarını yavaş yavaş çevirmeye devam etti. Yalnızca bugün 23 sayfa teori ortaya koymuş ve bir rapor hazırlamıştı. Bu günlük ürünü koymak için yaklaşık 16 saatini masa başında geçirmek zorunda kalmıştı. “Kimin umurunda ki?” diye geçirdi içinden. Bu soru onun için yaptıklarını tamamen değerli bir hale getirebilecek ya da tamamen değersizleştirebilecek tehlikeli bir soruydu. İnsanlar bir yandan gündelik yaşamını mutlu ya da mutsuz bir şekilde devam ettiriyordu. O ise tüm akıcılığı kenara bırakmış sürekli kürek çekiyor gibi hissetti. Ardından bir gerçekliğin farkına vardı. Düşündüğü bu günlük işler onu asla mutlu etmeyecek ve gerçekliği arama yolunda onun doyum noktasına ulaşmasına yardımcı olmayacaktı.
Böyle bir sanrı içindeydi…
