![](https://utopikdunya.com/wp-content/uploads/2019/07/tnbosch-830x525.jpg)
Günaydın.Zihnimin yıkıcı ve karmaşık yalanlarından geldim buraya. Kendimi serbest bıraktığımdan beri düşünmüyorum neyi düşündüğümü. Özgürlük bana sekiz harften oluşmadığını anlatmaya çalışırken, düştüğüm yerde, sesini duydum. “Beni böl, parçalarıma ayır ve kaybet. Beni ararken bulacaksın.” Özgürlüğü buldum mu ki kaybedeceğim, bulduğum bir şeyi tekrar bulmak için mi kaybetmeliyim? “Bulduğunu sanma, kaybet.” Bulmadan nasıl kaybedebilirim ki, hem irademle nasıl kaybedebilirim? “Düşene takılıp düştün, kendinle tanıştın, düşeni seyretme artık. Bırak sırtında izin kalsın, bırak ayakkabın yeri kirletsin.” Nasıl, lütfen, nasıl? “Artık kalk ve yoldan çekil, bırak insanlar koşsun. Nerede duracağını bilmeden durmak aptallıktır. Öylece dururken, beni bulduğunu sanma. Beni böl, parçalarıma ayır ve kaybet.” Bunu nasıl açıklayabilirim, o kadar kelime bilmiyorum. Hafızam iyi değil ve en önemlisini ilk unutuyorum. Kelimeler kitaplarımla birlikte yandı, bunu nasıl açıklayabilirim ki, bu pervasız hissi… “Her şeyi unut. Ama ben sekiz harf değilim, beni böl, parçalarıma ayır ve kaybet.”Harflere ihtiyacım var, sarayımdakiler yetmez. “Beni anlama, gözlerini kapat ve serbest bırak. Peşinden gitme, kenara çekil ve her şeyini kaybet. Bundan sonra yolda olamazsın. Beni bulmak istiyorsan, lütfen, kaybet.” Sana geldim, yoldakilere sırtımı dönüp buraya geldim ve sesini yeni duydum. Hiçbir şeyim yokken, neyi kaybedeceğim şimdi ben? “Kelimeleri boşver, anlamını unut. Kitapların yandıysa kalemleri de kır. Yanlış bir şey yapmadın ama doğru da değil yaptıkların. Doğruyu ve yanlışı unut, beni böl, parçalarıma ayır ve kaybet.” Ya seni özlersem, ya özgürlüğe hasret kalırsam, ya içimde birikirse kelimeler ve içime sığmazsam… Kendimi adadım, yarınım yok ve yok olmak amacım. Artmayı göze nasıl alırım? “Sadece beni değil, terk ettiğin insanlığı da unut. Yalnız olduğunu biliyorsun, yalnızken beni nasıl bulabilirsin? Benimle birlikte olduğunu anla, benimle birlikte yalnız kal. İnsanlığın yanına otur ve insanlıkla yalnız kal. İnsanlar yanındayken yalnız hissettiklerinde yok olabilirsin. Sen, ben ve insanlık, yalnız kalacağız. Yalnızmışcasına özgür olacağız. Ama önce beni böl, parçalara ayır ve kaybet. Kaybetmeden bulamayacaksın.”