(1 votes, average: 3,00 out of 5)
Loading...‘Savaşları karıncalar da yapar, devletleri arılar da kurar, servet ve zenginliğe hamster da sahip olabilir. Ama senin ruhunun izleyeceği yol başkadır, ruhunun hakkı yendi de onun zarar görmesi pahasına başarılara kavuşacak oldun mu mutluluk çiçeklerini asla koklayamazsın. Çünkü mutluluk denen şeyi ancak ruh duyumsayabilir. Ne akıl ne kafa ne de para cüzdanı.’
Kaç an yaşamışızdır ruhumda derinlerde hissettim dedirtecek denli mutlu hissettiğimiz. Ya da gerçekten mutluluğu kavrayabildiğimizi düşlediğimiz, anı durdurmak istediğimiz. Gerçekten ne mutlu edebildi bizi de anlık mutluluğu değil hatıra kazınan birkaç kareden de ibaret olsa sende gerçekten yer edinmiş oldu? Mümkün müydü bunca vefasızlık etrafta boy gösterirken. Ruhunu kirletmeden özünü koruyabilmek değil miydi hayattaki mücadelen? İster ruh, bedenden ayrılıp düalist bir anlayışla sende yer ediniyor olsun, ister kendinden farklı bir şey olarak görmeyiver onu, yahut başka bir kabulleniş. Hepimizde bir şekilde -öz- kavramına dokunuveriyor işte. Belki de bir insanın özü ne ise ruhu da oydu. Ve bir insanda asıl saygı duymamız gereken şey, her şeyden önce o feda etmediği özüydü.
